Op een veiling in Frankrijk kwam deze zomer een klein schilderijtje van 34 cm x 26,5 cm te koop. Ze dateerden het negentiende eeuw, ondanks een etiket en lakzegel op de achterkant. Dat etiket was eigenlijk een stukje uit een oude veilingcatalogus. “Brekelenkamp Intérieur d’une imprimerie“.

De schatting bedroeg 180-200 euro. Zowel qua compositie als qua thema deed dat natuurlijk meteen aan Quiringh van Brekelenkam denken. Maar ik vond het bovenal ontzettend charmant. Nergens heb ik ooit een interieur van een drukkerij op een schilderij tegengekomen. Dus gaf ik in de loop van de week voor de veiling via e-mail een “commission maximale” door aan het veilinghuis Mazoue.

Nadat de veiling in het weekend plaatsvond dacht ik even dat ik de gelukkige koper was van dit koopje. Op de website verscheen immers dat het afgehamerd was en salle voor amper 200 euro. De ontgoocheling was dan ook groot toen ik via e-mail informeerde. Bij het veilinghuis waren ze mijn commission maximale vergeten. Jammer “nous sommes navrés” aldus Alexandre N’gobo van Mazoue Enchères.

Maar ze wilden wel bij de koper informeren of hij het wou doorverkopen. Nu ja dat leverde uiteraard zelfs geen reactie op.

Los van het feit of het zeventiende eeuws is, was het een thema dat ik zo boven mijn bureau zou hangen. Het is best goed geschilderd op de foto afgaand. Alles klopt qua stijl en onderwerp. Alleen de gezichten hebben niet de kwaliteit van de in Leiden actieve Quiringh Gerritszoon van Brekelenkam. Dus zal het wellicht eerder een kopie zijn. Maar bij kunst telt vooral dat je het mooi moet vinden en er van kunnen genieten.