Het was me al eerder opgevallen tijdens vorige wedstrijden, maar tijdens de eerste twee poule-wedstrijden van de Rode Duivels op het EK bleken de truitjes al na enkele minuten kletsnat te ogen. Ze waren het overigens ook. Ik wou er eigenlijk een artikeltje over schrijven en dat even uitzoeken, maar door mijn post op X kreeg ik niet meteen reacties. Speculaties genoeg anders.

Kan iemand uitleggen waarom die adidas-shirts van de Rode Duivels altijd meteen kletsnat zijn en als dweilen aan lijf van speler kleven?

— Lode Goukens (visibility filtered by X) (@marchionatus) June 22, 2024

Ondertussen verschenen her en der verklaringen in de media, maar die bleken niet te kloppen, noch verifieerbaar. Eén verklaring op Radio 1 vanochtend was volgens een lector textieltechnologie dat er misschien iets mis was met de stof. Anderen wezen naar polyester als stof. Dat blijkt allemaal niet het probleem.

De verklaring kwam uit onverwachte hoek. Ik sprak met iemand die wedstrijdtruitjes voor een Belgische voetbalploeg maakt en die had een heel andere verklaring. De stof is niet het probleem. Al die stoffen ademen. Dat is natuurlijk bij wol, katoen enzovoort en sinds de uitvinding van Goretech in de jaren 1980 staat dat zelfs heel erg op punt bij polyester en andere textielsoorten op basis van petrochemische producten. Dermate zelfs dat de druppels zweet die kleiner zijn dan regendruppels naar buiten verdwijnen en de regen niet doordringt tot op de huid van de spelers. Dat is zo voor voetbaltruitjes, maar eveneens voor wielertruitjes.

De echt verklaring is volgens de man die begrijpelijkerwijze liever anoniem blijft niet de schuld van Adidas of andere fabrikanten zoals Castore. De schuld ligt bij de bedrukking. Voor elke wedstrijd worden truitjes bedrukt. Meestal door een meegereisd team. Zowel in de Ronde van Frankrijk als op het EK. Soms laten ploegen de truitjes bedrukken in België en brengt een koerier die naar de ploeg.

Probleem is dat de outfits van Adidas al bedrukt zijn met een heel complexe print. Dat is namelijk veel goedkoper dan de motieven in het truitje te weven. Die print belemmert het transpireren door de stof. De eigenschappen van de stof of het textiel worden dus teniet gedaan. Het zweet hoopt zich op in de stof en verandert in een kletsnatte kleffe bedoening.

Bovenop die reeds complexe print in het ontwerp van de truitjes komt een tweede print met de datum, namen van de ploegen en naam en rugnummer van de speler. Ook die print verzegelt de stof nog meer. ‘Eigenlijk lopen de spelers in een plastic zak rond over hun truitje’ zei de materiaalmeester.

Dat fenomeen is trouwens niet nieuw. Bij katoenen t-shirts met volledige bedrukking in zeefdruk of bepaalde transferdrukken kwam dat al voor in de jaren 1970 en 1980. Alleen kleefde dan maar een deel van de t-shirt kletsnat aan het lijf van de sportman.

Conclusie: niet de stof is het probleem, maar de bedrukking op de stof. Een bedrukking die zeer goed zichtbaar is op de foto. Een bedrukking die de productie goedkoper maakt omdat het patroon in het textiel weven veel duurder is. En dat voor een truitje dat 122 euro kost in de Fanshop.