Als we het parcours bekijken van bijvoorbeeld Sammy Mahdi, Maxime Prévot, Conner Rousseau, Wouter Beke… dan kan je toch niet anders dan besluiten dat partijvoorzitters vrij snel een soort hybris kweken waardoor ze compleet losgezongen van de realiteit zichzelf beginnen zien als gigantisch belangrijke politici en grote leiders. Roergangers of zoals we tegenwoordig zeggen influencers.

Ik noem dit het Mao-effect. Middelmatige denkers (of erger) die zichzelf zien als lichtend voorbeeld. De bevriende media zwengelen dit nog een stukje aan en voeden dit zelfbeeld met media-exposure.

Als je naast dat gezwollen en zeg maar gedopeerde zelfbeeld hun curriculum vitae legt of eens kijkt naar zeer beperkte populariteit bij de bevolking dan zou enige bescheidenheid of realiteitszin eerder sieren.

Amper 4% van de Vlaamse kiezers voelt zich vertegenwoordigd door Rousseau en 1,9% door Mahdi, terwijl 26% van de kiezers zich door geen enkele politicus vertegenwoordigd voelt. Dat laatste getal is veel meer dan absolute koploper Bart De Wever met 22,1% (die in Wallonië zelfs 5% haalt en 6% in Brussel). Amper 7% van de Waalse kiezers voelt zich vertegenwoordigd door Prévot en bij de Brusselse kiezers scoort hij nog lager met 2%.

De conclusie is dat de particratie zorgt voor partijvoorzitters en ex-partijvoorzitters die hun eigen belang en relevantie gigantisch overschatten.

En die daarmee wegkomen omdat er geen echte ledenpartijen bestaan. Dat laatste valt te lezen in “Met uitsterven bedreigd? Partijleden in Vlaanderen” van de UGent. In 2023 hadden alle partijen samen 145.947 leden en dit aantal daalt elk jaar. Om dit even in perspectief te zetten: voor de verkiezingen van het Vlaams Parlement op 9 juni 2024 waren er in Vlaanderen 4.913.718 kiezers ingeschreven. Dat is enkel Vlaanderen zonder het Brussels Hoofdstedelijk Gewest!

Daar ligt het verschil tussen particratie en democratie. De kiezer geeft een stem, de partijtop beslist. Al is Mahdi dus maar voorzitter van 30.000 cd&v-partijleden. Vooruit had in 2023 maar 28.071 leden. De N-VA had toen 34.056 leden.

Van Rousseau kan je nog schrijven dat ie 75.801 voorkeurstemmen haalde in Oost-Vlaanderen. Op 1.038.657 geldige stemmen in die kieskring met 1.182.578 ingeschreven kiezers. Bijna het dubbele aantal kiezers stemde niet of ongeldig!